..:: Bijzondere gebeurtenis aan het einde van het bijbelschooljaar::..
In de week dat de tweedejaars naar Frankrijk waren (einde van ’t schooljaar) had ik op een ochtend de indruk dat ik het beeld, wat ik in Roemenië had gekregen toen ik voor een jongen aan het bidden was, ook hier moest delen met de medestudenten. Het beeld wat ik had was van een kind met allemaal glasscherven in het lijf en gewond in de goot lag langs een stoeprand. De vader van dat kind ging ernaar toe om te helpen maar op het laatste toen de vader erg dichtbij het kind was weigerde het kind alle hulp. Dit moet enorm pijnlijk voor die vader zijn omdat z’n kind op het laatste moment, als de vader naar het kind is gesneld, zijn hulp weigert. Toen ik dit beeld kreeg in Roemenië wist ik ook eigenlijk meteen dat het voor mij was want ik merk bij mijzelf vaak dat, als God iets met mijn emoties wil doen dat ik vaak mijn hart hiervoor afsluit omdat ik zoveel emotie heb opgepropt al die jaren en bang ben voor wat er gaat gebeuren als het ‘deksel’ eraf gaat. Het beeld wat ik had ging over