..:: Bijzondere gebeurtenis aan het einde van het bijbelschooljaar::..

In de week dat de tweedejaars naar Frankrijk waren (einde van ’t schooljaar) had ik op een ochtend de indruk dat ik het beeld, wat ik in Roemenië had gekregen toen ik voor een jongen aan het bidden was, ook hier moest delen met de medestudenten.
Het beeld wat ik had was van een kind met allemaal glasscherven in het lijf en gewond in de goot lag langs een stoeprand.
De vader van dat kind ging ernaar toe om te helpen maar op het laatste toen de vader erg dichtbij het kind was weigerde het kind alle hulp.
Dit moet enorm pijnlijk voor die vader zijn omdat z’n kind op het laatste moment, als de vader naar het kind is gesneld, zijn hulp weigert.
Toen ik dit beeld kreeg in Roemenië wist ik ook eigenlijk meteen dat het voor mij was want ik merk bij mijzelf vaak dat, als God iets met mijn emoties wil doen dat ik vaak mijn hart hiervoor afsluit omdat ik zoveel emotie heb opgepropt al die jaren en bang ben voor wat er gaat gebeuren als het ‘deksel’ eraf gaat.
Het beeld wat ik had ging over de Hemelse Vader die het volgens mij erg moeilijk vind om Zijn kind gewond te zien en het graag wil genezen, zowel van binnen als van buiten.
In ieder geval had ik dus de indruk op deze ochtend om het te delen tijdens de aanbidding op school.
In stilte bad ik ‘Here, ik heb het idee dat U iets wilt zeggen deze ochtend en dat wil ik graag delen’.
En ik had zoiets van ‘Heer ik zou graag het beeld willen delen na dit lied, en als de aanbiddingsleider na dit lied vraagt om iets te delen dan wil ik dit beeld graag delen omdat ik geloof dat het echt iets is wat U wilt delen met de medestudenten’.
En zo bad ik onder de aanbidding dus ook in stilte om leiding hierover van de Here Jezus.
Vervolgens was het echt zo bijzonder want na het lied, wat gezongen was, bleef de aanbiddingsleider nog heel eventjes doorspelen zonder zang en zei: ‘Heeft iemand misschien een beeld te delen, iets wat de Heer wil zeggen? ‘.
Toen ben ik meteen naar voren gegaan en heb het gedeeld met mijn medestudenten.
Nadat ik het beeld had gedeeld zei de aanbiddingsleider tegen mij dat ik ook een oproep mocht doen voor de mensen die erdoor aangsproken waren, om naar voren toe te komen voor gebed.
Toen heb ik dus een oproep gedaan en er kwamen aardig wat studenten naar voren toe die aangesproken waren. (Ik heb niet met ze gebeden maar de aanbiddingsleider heeft gebeden omdat ik ook vooraan was voor gebed omdat ik wist dat het beeld ook voor mij persoonlijk was).
Je kon echt merken dat de Heilige Geest aan het werk was want er werden mensen diep aangeraakt.
Er was één vrouw bij die werd zo aangeraakt dat ze een week niet op school kon komen vanwege haar emotionele staat, ze had veel te verwerken.

Nou weet ik dat de critici onder ons zouden kunnen denken dat dit niet van God is, of hun twijfels hierbij hebben en misschien denken dat dit niet bijbels is.
Dat mag, maar vanuit bijbels perspectief zie ik ook personen die het na een ontmoeting met de Here iets meemaken waarvan wij zouden zeggen dat het niet normaal is.
Maar ik geloof dat wat er deze ochtend gebeurde uit God is die genezing wil brengen in levens van mensen want daar is Jezus ook voor gestorven.
Paulus was 3 dagen blind na een ontmoeting met Jezus (Handelingen 9:9)(toch ook “abnormaal” volgens ‘onze’ normen?), Ezechiël was na een ontmoeting met de Heer ook 7 dagen van de kaart (Ezechiël 3:15),….
Een ontmoeting met de Here kan best iets heftigs in werking zetten, maar waar je niet bang voor hoeft te zijn omdat Hij het samen met jou doet maar jou zeker niet dwingt.
Onze Vader doet het voor onze bestwil tot eer van Hem, maar kan soms ongemakkelijk voor ons zijn omdat we uit onze comfort-zone komen.

Maar goed, nu weer even verder met het verhaal.
Het had veel impact gemaakt op velen want zelfs na de aanbidding waren er zichtbaar nog mensen onder de indruk van wat er gebeurd was.
Later die dag hoorde ik van twee personen dat het ook voor hun die ochtend een bijzonder moment was.
De ene persoon zei dat, op het moment dat ik begon te spreken diegene al wist dat het voor haar was, en de ander persoon zei tegen mij dat, toen ik naar voren toe ging en begon te spreken dat ik een hele mooie stem had en echt goed sprak, heel helder en duidelijk.
Dit schrijf ik niet om mijzelf een pluimpje te geven, maar het was gewoon zo’n bijzonder gebeuren waar ik mijn Vader zooo dankbaar voor ben!

Ik had zoiets niet verwacht aan het einde van het schooljaar omdat we/ik al zoveel mee hebben mogen maken dit jaar qua vorming, maar dan toch zie je dat de Here anders denkt dan wij. (Gelukkig maar :-D )
Dan kan ik achteraf ook alleen maar de Here Jezus en mijn Vader danken voor wat Hij doet in levens van mensen door de kracht van de Heilige Geest en danken dat dit allemaal kan omdat Jezus voor ons die afschuwelijke marteling en kruisiging heeft doorstaan, maar ook voor onze gerechtigheid is opgestaan op de 3e dag, Halleluja!
Heilig, Heilig, Heilig is de HEERE God, de Almachtige, Die was, Die is en Die komt!